Zdecydowanie najsłabsza część serii. Ten film to kilka poziomów niżej zarówno od świetnej pierwszej jak i niezłej drugiej części. Po raz pierwszy nie czułem właściwie żadnych emocji, a kolejne wydarzenia na ekranie wydawały mi się obojętne.

Prawdę mówiąc, już pierwsze sceny filmu mi się nie podobały. Do bólu przesadzone, efekciarskie otwarcie, którym była scena egzorcyzmu już na wstępie nastawiają widza na film kompletnie nie pasujący do poprzednich. Oczywiście, powiew świeżości w dłuższych seriach zawsze jest mile widziany. Bo w końcu ileż można powielać ten sam schemat? W końcu już dwójka była w pewnym stopniu wtórna. Ale powiewem świeżości nie powinno być zwiększenie ilości wykręcanych kości opętanych bohaterów (swoją drogą jakim cudem oni przeżywają te katusze bez żadnych uszczerbków na zdrowiu?), latających przedmiotów w domu i migoczących demonów czy opętanego zombie w postaci Arne.

Tego wszystkiego w mniejszym lub większym stopniu udało się uniknąć w jedynce czy dwójce. Owszem, to również były filmy mocno efekciarskie, ale raz, że te efekty specjalne wyglądały po prostu bardziej przekonująco i jednak nie były aż tak nachalne, a dwa, efekty wizualne szły w parze z dobrym scenariuszem. Trzecia część Obecności to jednak historia zupełnie do serii nie pasująca. To jakiś dziwny miszmasz horroru z kinem detektywistycznym i wątkiem satanistycznym, który dziwacznie odstaje od tego, z czego do tej pory ta seria słynęła. Vera Farmiga i Patrick Wilson po raz pierwszy wyglądają jakby sami nie do końca wiedzieli dlaczego zrzucono ich do takiego dziwnego świata, a ich nadnaturalne moce zaczynają trochę wnerwiać. Lorraine potrafi "zajrzeć w głąb duszy" chyba każdego człowieka na ziemi, oczywiście również nieżyjącego i co najlepsze, doskonale odwzorować, co ta osoba robiła przed śmiercią... i to na dodatek bez najmniejszego wysiłku. Wydaje się, że mając takie zdolności mogłaby zrobić wiele, wiele więcej.

Oczywiście film zapchany jest całą masą jump scare'ów, czasem nawet całkiem udanych. Ale koniec końców odczuwa się, że jest to tylko próba sklecenia jakiejś historii z wielu różnych modnych tematów: opętania, egzorcyzmy, satanizm, rytuały... Oglądając ten film miałem wrażenie, że tę historię widziałem już co najmniej kilka razy. I to w ciekawszym, subtelniejszym wydaniu. Na dodatek nie potrafiłem sympatyzować z bohaterami, gdzie w pierwszych dwóch częściach wydawało mi się to naturalne.

4/10.