"Odważna" właściwie jest powtórką z "Życzenia śmierci", ale niesie też inne wartości i można go nazwać kinem feministycznym, jak ktoś chce. Ja tak nie uważam.

Początek jest bardzo szokujący brutalnością, widz (wrażliwy przede wszystkim) reaguje od razu. Nie ma tutaj lukrowatości, świat jest taki jaki znamy - brudny, okrutny, niesprzyjający, tak samo ludzie, których niestety musimy się bać. Bo to ludzie czynią największe sobie zło, co spotkało Ericę (Jodie Foster) i jej chłopaka. Ona przeżyła, on nie. Erica jak widać przeżyła ogromnie to wydarzenie, przez to zmieniła jej się psychika, bo tragedie zmieniają ludzi. Stała się zupełnie inną, obcą sobie osobą i postanawia stawić czoło światu. Może także się poddać i popaść w depresję, bać się świata, ludzi... itp. Ale wybiera walkę i nawet ręka jej nie drgnie, gdy po raz pierwszy pociągnie za spust...

Film jest moim zdaniem dobry, ale zimny, przygnębiający na swój sposób i realistyczny, jakby nie patrzeć. Jedynie to z jaką łatwością przychodzi jej zabijanie i bycie nieuchwytną trochę zawodzi, ale to jedyna większa wada.

Ścieżka dźwiękowa przejmuje - na początku i pod koniec filmu.

Końcówka, której nie zdradzę oczywiście, szczególnie nie rozczarowuje, ale i nie jest także taka, jak trzeba.

Kreacje Foster i partnerującego jej Terrence`a Howarda są świetne, szczególnie Foster.

Neil Jordan nie zawodzi, ale też nie powala na kolana. Filmu nie ogląda się z przyjemnością. Daje jednak nam nieco do myślenia, więc jest jakby nie patrzeć całkiem wartościowy. Ale ostrzegam, jest jak nasze życie, to jest bez ubarwień, a przynajmniej w większej części.

7/10