Cóż, rola Marlona Brando poruszyła mnie i to bardzo. Człowiek stary, starający sie uchronić choćby jednego z synów od losu jaki sam sobie zgotował. Ten wewnętrzny ból, a zarazem spokój. Opiekuńczość, człowiek z honorem, wartościami, świetnie odegrany gatunek prawdziwego mężczyzny który dba o swoją rodzine. Jak sam powiedział ,,Jesli mężczyzna nie ma czasu dla swojej rodziny, to nie jest mężczyzną". Rola piękna i warta wszelkich nagród.

Lecz Al pacino? przy nim wyglądał jak Żóltodziób, nie wiem jak OC II i III nie oglądałem, i chyba nie oglądne, jego gra była ... sucha, rozumiem że miał to być film gdzie zdrowy rozsądek bohaterów jest na 1 planie, a własne odczucia i emocje musza im ustąpić, ale to było ZBYT pozbawione emocji. Być może lepiej zagrał w częsci II i III ale grą w tym filmie mnie nie zachęcił.

Na uwagę zasługuję jeszcze ostatnia scena, kiedy zostaje chrzczone dziecko, Michael wypowiada ,,W imie ojca i syna ... '' a na przemian, w poszczególnych ujęciach, zabijani ojcowie innych rodzin. Zobrazowanie hipokryzji, i tego ile człowiek musi poświęcić aby jego rodzina była szczęśliwa i bezpieczna.

Jedna kreacja, i piękna scena przemawiająca nawet do laika, by uznać to za arcydzieło to zbyt mało, podsumowując jeszcze, mało dynamiczną fabułe (tak wiem taka miałabyć z założenia, nie przemawia to do mnie) i brak elemntów zaskoczenia film zasługuje w mojej opini na mocne 6/10