Ostatnio odświerzyłem sobie "Ojca chrzestnego". Ku zdziwieniu dostrzegłem, że już nie pasjonuje mnie jak kiedyś. Dialogi, w których mafiozi rozmawiaja niczym biznesmeni rażą nieco teatralnościa. ale chyba nie fabuła sama w sobie jest najwazniejszym atutem tego filmu, decydujacym o jego ponadczasowości. Historia syna, który mimowolnie zaczyna podążać śladami ojca ma w sobie siłe i pierwotność mitu. "Ojcieć chrzestny" posiada siłę antycznej tragedii, i może konkurować z "Antygoną" lub "Królem Edypem".

A jak jeszcze pobawimy się w konteksty religijne, i odczytamy postać Vito Corleone jako symbol starotestamentowego Boga, to relacje pomiędzy nim a Michaelem corleone zaczynają robić sie jeszcze ciekawsze.

"Ojciec chrzestny" nigdy się nie zestarzeje, gdyz pod maska historii rodziny mafijnej, opowiada o rzeczach, których doświadcza każdy z nas, i za 100 lat też będzie ich doświadczać.