Z pewnością jest to jeen z lepszych (jeśli nie najlepszy) film o życiu załogi okrętu podwodnego. Zazwyczaj twórcy stawiają na efekty specjalne, tak jak np. w "U-571", tutaj jednak ważniejsze są zachowania członków załogi i ich stan psychiczny. Z czasem nie potrafią poradzić sobie z nadmiarem złych informacji, m.in. o tym, że okręt leży na dnie morza i mają małe szanse na przeżycie. Chciałbym wspomnieć także o jednej ze scen, o której mówiono, że jest całkowtym kłamstwem. Mianowicie mam na myśli jedną z ostatnich scen, kiedy to załoga U-botta dobija uszkodzony przez nich wcześniej aliancki okręt. Niektórzy z niemców z u-botta płaczą, odwracają się, nie mogą patrzeć na spadających z pokładu, umierających ludzi. Może i to nie jest kłamstwo, sądzę, iż nie każdy chciał zabijać. Kpt. u-botta (Jurgen Prochnow) jest zdziwiony tym, że załoga wrogiego okrętu nie została po tylu godzinach ewakuowana. Może i niektórym zależało tylko na tym, żeby puścić na dno jak największą ilość ton wrogiego złomu...