Pragnę w tym miejscu odnieść się do recenzji Marcina. Nie mogę zaprzeczyć, że w wielu miejcach masz rację. Przede wszystkim casting naprawdę zawiódł. Wprost nie wiem jakim cudem rolę matki Damiena można było obsadzić Julie'ą Stiles. Nie będę już tu komentował całokształtu jej taniej twórczości oraz miernego poziomu aktorstwa, ale ośmielę się rzec, że dawno nie widziałem mniej wiarygodnej roli. Trochę lepiej, aczkolwiek wciąż dostatecznie zagrał Liev Schreiber. Na uznanie zasługuje wymieniona przez Marcina - Mia Farrow, ale ciężko mi uwierzyć, drogi recenzencie iż nie doceniłeś Pete'a Postlethwaite. Cóż, albo to przeoczenie, albo nie skupiłeś się na jego grze. Jeśli chodzi o scenariusz, to wydaje mi (podobnie jak chyba tobie), że lekkie odbiegnięcie od oryginału dodałoby trochę świerzości filmowi. W kwestii muzyki, jak sam z pewnością zdajesz sobie sprawę, ciężko było dorównać pierwotnej wersji, ale i ta nie była najgorsza. Wspomniałeś również o napięciu... Sądzę, że niekoniecznie wnikliwi obserwatorzy wspołczesnego kina, zauważają tendencję do budowania grozy w filmach, jedynie na zasadzie nagłego wydarzenia, któremu towarzyszy głośny efekt dźwiękowy. Ja, osobiście, nie spodziewałem się żeby w tym filmie było inaczej i... miałem rację. To chyba tyle. Podsumowując, spostrzeżenia Marcinie mamy podobne. Film nie wnosi nic nowego, a przypuszczalny sukces zapewni sobie dzięki fabule oryginału, a także... dacie premiery. Pozdrawiam. "Kifasa"