Ja mam do was taką prośbę, Drodzy Fińscy Przyjaciele. Może Wy już dajcie sobie spokój z kręceniem tego typu filmów bo jakoś nieszczególnie Wam to wychodzi. Ja wiem, że taki scenariusz to kosztuje grosze gdyż można go zamówić u gościa z pierwszej klasy liceum, ale już nie przesadzajcie z tym oszczędzaniem. Najpierw są terroryści i akcja, później ktoś kogoś goni, a ktos ucieka, później ten co uciekał goni tego co to go gonił i dużo strzelają. Wybitni agenci zachowują się jak jacyś niedorozwinięci, którym kazali grać w painball. Najlepszy agent Finlandii jak spotyka faceta, który zamordował im prezydenta to puszcza go wolno, a nawet daje nóż żeby sobie przeciął więzy. Z powodów bliżej nie znanych, nawet scenarzyście chyba. Amerykańskie helikoptery latają nad Białorusią w misjach bojowych swobodnie, bez przeszkód i z wdziękiem, niczym gołębie na rynku. Cała masa białoruskich czy też ruskich półkomandosów, uzbrojonych po zęby nie umie strzelać i za cholerę nie może trafić w kogokolwiek. Nie wspominając już o trochę większym celu, czyli tym tajnym helikopterze. Chociaż jest też i morał z tej wesołej opowiastki. Otóż naczelny terrorysta jak się okazało realizował zadanie zlecone mu przez ruskich i w zamian obiecali mu dużą kasę. No i przekonał się jak to jest robić interesy z ruskimi. Nie dość, że kasy nawet nie powąchał to ledwo uszedł z życiem i musiał będąc w ukryciu gdzieś na plaży nalewać drinki. Oczywiście znaleźli go bez problemów, ale krwiożercza, ruska agentka, która pięć minut wcześniej mordowała bez litości, tym razem rozkazu nie wypełnia, daje terroryście coś w kopercie na nową drogę życia i rozchodzą się w pełni szczęśliwości. Oczywiście robi to z powodów nieznanych, nawet scenarzyście. No chyba, że w tych tajnych służbach tak jest. Jak agent ma kogoś zamordować to albo go morduje, albo jak ma dobry humor to daje mu buziaczka na drogę i wszyscy się cieszą. Tak jak po obejrzeniu tego serialu.