Wyszedł dobry film sensacyjny, a aż prosiło się o coś więcej. Do czegoś więcej zabrakło rozwinięcia potraktowanych lekko po macoszemu wątków pobocznych chodzi mi m.in o wątek anulowania akcji żeby zachować dobry wizerunek agencji. Jest to wspomniane w zaledwie kilku zdaniach, a aż prosiło się o pokazanie tego "od kuchni". Sama fabuła jest poprowadzona wiarygodnie z wyjątkiem paru typowych zagrywek hollywoodzkich budujących napięcie jak np. problemy z odpaleniem autobusu na lotnisku (ile razy można powtarzać coś podobnego?) i okraszona w pierwszej połowie dowcipnymi dialogami. Finałowa sekwencja trzyma bardzo w napięciu mimo tego
Affleck prowadzi fabułę praktycznie wzorowo, pozwalając sobie na małą ilość wątków pobocznych (szkoda że same historie zakładników nie zostały rozbudowane, ale widocznie taki był zamysł). Głównym bohater jest mocno nasączony hollywoodzką kliszą, ale sama historia jest oparta na faktach można uznać że tak było naprawdę. Gra aktorska Afflecka tym razem wyjątkowo nie razi, a dopomaga temu zapuszczenie przez niego brody co ukrywa jego bardzo lichą mimikę. Reszta aktorów odgrywa swoje role koncertowo. Przede wszystkim wybija się Alan Arkin który przy małej konkurencji może załapać się za nominację do oscara za drugi plan.
Strona techniczna filmu nie powala. Montaż i praca kamery średnio mi się podobały bo chwilami wyglądają chaotycznie. Podobało mi się za to wprowadzenie film w formie rozrysowanych storyboardów. Pewna świeżość. Muzyka dobrze wkomponowuje się w film, ale nie ma żadnego utworu który by mocno wbił się w pamięć. Za to sam soundtrack (czyli piosenki) jest świetny i zawiera parę klasyków z przełomów lat 70/80.

Ogólnie film mimo pewnych mankamentów polecam. Naprawdę dobrze sprawdza się jako rozrywka i trudno się na nim nudzić. Uważam jednak że to najsłabszy z 3 dotychczas wyreżyserowanych przez Afflecka filmów.

PS. "Argo f*ck yourself" :)