Ech...od czego by tu zacząć. Może od tego, że film mnie nie rozczarował. Powodem takiego stanu rzeczy był fakt, iż nastawiałem się raczej na katastrofę i w tej kwestii film spełnił pokładane w nim oczekiwania. Powodem mojego dystansu do filmu przed jego zobaczeniem było zaznajomienie się pobieżnie z fabułą. Nie robiłem sobie złudzeń, iż trafił się w tym kraju scenarzysta który by potrafił ciekawie wykorzystać taki temat. Niestety cud się nie zdarzył. Ten film okazał się być kolejną już w ostatnich latach (którą to już z kolei?) kompletnie nieśmieszną polską komedią. Jestem osobą która dla niewymuszonej salwy śmiechu jest w stanie dać wiele (komedia to mój ulubiony gatunek filmowy) i która gustuje w różnych odmianach humoru, nie stroniąc również od tego ciosanego z grubszej belki czy okraszonego wulgaryzmem. W tym filmie wiedziałem, iż nastawić się trzeba na ten drugi typ dowcipu. Niestety na nastawianiu się na dowcip (jakikolwiek) się skończyło. W ciągu całych stu minut filmu zaśmiałem się szczerze ledwie z trzy razy i to chyba najlepiej świadczy o jakości tej komedii. Film natomiast ma jeden niezaprzeczalny atut. Jest wręcz podręcznikowym przykładem na to jaki jest główny powód obecnego stanu polskiej kinematografii. Trudno o bardziej klarowny przykład na to, iż jest nim scenariusz. Po projekcji główną rzeczą która spędzała mi sen z powiek była kwestia wieku osoby która spłodziła ten tekst. Naprawdę nie mogę oprzeć się wrażeniu, że conajmniej z połowa forumowiczów odwiedzających filmweb zrobiła by to lepiej niż jego autor, gdyż nie sposób dopatrzyć się w nim choćby krztyny talentu, pomysłu, czegokolwiek. Po położeniu filmu na tym odcinku o reszcie właściwie nie ma co pisać. Realizacja na polskim poziomie, aktorów trudno ocenić gdyż nie mieli co grać choć niektórzy naprawdę się starali (szacunek dla pana Zamachowskiego, jedynej osoby której udało się cokolwiek z tego tekstu wydusić). Co pozostaje takiemu miłośnikowi polskiego kina i komedii jak ja? Chyba oczekiwanie na nowy film Juliusza Machulskiego ze słabnącą nadzieją, że w końcu po długim okresie posuchy będzie się z czego pośmiać. Moja ocena - mocne 2.