Mogę się mylić, bo zbyt wielu horrorów tej wytwórni nie oglądałem, aczkolwiek ten film Mario Bavy stylistyką bardzo mocno przypomina niektóre dokonania Cormana. Scenografie są raczej charakterystyczne dla lat, w których film powstał. Bavie należy jednak oddać, żę pod względem klimatu poradził sobie nad wyraz dobrze, jednak nie na tyle dobrze, żeby nie wytknąć filmowi dłużyzn, przy tak bardzo oczywistej historii, jaką Bava opowiada. Nie jest ona specjalnie skomplikowana, czy trudna do rozszyfrowania przed końcem filmu. Niby jest kilka scen z udziałem ducha, które budzą dreszczyk emocji, jednak w przeciągu całego czasu projekcji jest ich zbyt mało. Pochwała należy się za scenografie, lokacje, klimatyczne zdjęcia – to wszystko tak charakterystyczne dla horrorów lat 60. Niby typowy włoski horror, a trochę się zawiodłem – 6/10