Wolałem Nolana z czasów Incepcji i Interstellara. Dunkierka i Tenet to ewidentne porażki. Oppenheimer jest oglądalny, ale jeśli ktoś oczekiwał tutaj wielkiego powrotu Nolana jako mistrza rozmachu i widowiskowości to zupełnie się zawiedzie. Film jest paradokumentem, jest mocno kameralny, a końcówka to wręcz dramat sądowy. Jak na ironię dla Nolana jest fakt, że kulminacyjna scena wielkiego "jeb" czyli testu trinity wyszła bardzo słabo, jakoś tak bez tego "jeb". Irytowało mnie za duże nasycenie filmu gwiazdami. Wrzucanie na siłę takiego Garego Oldmana do raptem jednej scenki z Trumanem czy Ramiego Maleka itd powoduje powstawanie efektu "wow" co drugą scenę i film staje się trochę niepoważny. To mniej więcej taki efekt jak w serialu "Przyjaciele" gdzie często zapraszali do odcinków jakieś ultra gwiazdy, a to Brada Pita, a to Matta Damona itd. Na duży plus filmu jest główna ekipa aktorska, muzyka i realizm. Można obejrzeć, ale moim zdaniem nie jest to jakieś wielkie czy przełomowe dzieło.