film
Osobne stoliki
Separate Tables
1958
1 godz. 40 min.
W nadmorskim pensjonacie po sezonie przebywają wyłącznie jego stali bywalcy. Każdy z nich ma swój własny osobny stolik przy którym spożywa posiłki i każdy z nich ma... więcej
Ten film nie ma jeszcze zarysu fabuły.
reżyseria
scenariusz
gatunek
produkcja
premiera
Ranking Ról
W nadmorskim pensjonacie po sezonie przebywają wyłącznie jego stali bywalcy. Każdy z nich ma swój własny osobny stolik przy którym spożywa posiłki i każdy z nich ma swoją własną historię. Możemy tu spotkać rozwiedzioną parę, która może miałaby szansę na ponowne połączenie gdyby nie fakt, iż mężczyzna jest kochankiem właścicielki
Informacje o Informacje o filmie Osobne stoliki
boxoffice
$7 400 000 w USA
na podstawie
Terence Rattigan (sztuka)
studio
Clifton Productions / Hill-Hecht-Lancaster Productions / Norlan Productions (niewymienione w czołówce)
tytuł oryg.
Separate Tables
inne tytuły
Postać grana przez Ritę Hayworth, miała być początkowo zagrana przez Vivien Leigh. Leigh wycofała się z projektu, gdy okazało się, że jej mąż Laurence Olivier nie będzie go reżyserował.
Kamera odbija się w oknie w ostatnim ujęciu z z dolki.
Film kręcono w Hotelu Miramar w Bournemouth (Dorset, Anglia).
warto zobaczyc ten film ze wzgledu na swietna gre aktorska: kerr, niven, lancaster, hayworth, hiller. szkoda, ze taki zespol dostal taki slaby material. tak po prawdzie to nikt z wyzej wymienionych nie dostal okazji do stworzenia wielowarstwowej kreacji. poprostu swietnie poradzili sobie z materialem, ktory dostali.... więcej
Mimo - mimo wszystko - świetnych aktorów i świetnego aktorstwa... Film jest po prostu nurzący. Złożony z dwóch osobnych, pojedynczych historyjek połaczonych miejscem akcji, ale niczym więcej.
Miały one zapewne do siebie nawiązywac. "Radosne" zakończenie dla pary zupełnie nie dopasowanej i smutny koniec... więcej
W mojej nic nie znaczącej ocenie do popołudniowej herbatki u ciotki na imieninach. Trochę o niczym trochę o czymś. RitaH. tym razem niestety nieco w cieniu... aktorsko rzecz jasna.
Strasznie denerwująco zagrała w tym filmie Deborah Kerr. Sztucznie i hiper-ekspresyjnie. Z jednej strony stworzyła postać takiej starej-maluczkiej, z drugiej żałosnej osoby. Jej ataki fobii i depresji były mało wiarygodne, a nawet śmieszne.
Poza tym - jak wspomniałem - film bardzo dobry.... więcej
