Też jestem świeżo po :)) I jestem raczej pozytywnie zauroczony, choć przyznam, że nie aż tak entuzjastycznie jak ty. Zresztą nie jestem fanem fantastyki, (w tym wypadku szeroko pojętej) i bardzo dużo (i długo) miałem oporów żeby się kiedyś zmierzyć z tym filmem. Po seansie już wiem, że jest to bardziej melodramat, niż s-fi, no ale wizja nuklearnej wojny i końca świata nie należy do szarej codzienności.
A co wywołało to moje pozytywne zaskoczenie? Otóż głównie to, co wymieniłaś: świetne aktorstwo, ciekawy, realistyczny wątek swego rodzaju traumy psychologicznej i napięcia (końca świata), a także coś co w innych tego typu produkcjach praktycznie nie występuje - jakaś taka gracja i spokój w odniesieniu do poruszanego tematu. Nie ma tu "paniki", niepotrzebnych szaleństw, czy ludzkiej ucieczki, lecz bardziej taki dramat godnego odchodzenia. Hmm, :)) patrzę na to co piszę i wydaję mi się to śmieszne, ale nie umiem inaczej tego nazwać. Po prostu taki film miło się ogląda i nie ma drażliwych skojarzeń, czy podśmiewania z naiwnej fabuły. Tu przeciwnie - duży realizm.
Co do Freda - nie jestem jego miłośnikiem, choć nic specjalnego do niego nie mam. Po prostu dla mnie na zawsze pozostanie facetem od tańca (mimo kilku innych ról) i jego rola, choćby nie wiem jak dobra, nie zwróci mojej uwagi. W przeciwieństwie do innych wielkich gwiazd, dla których oglądałem ten film. Oczywiście Gregory Peck i Ava Gardner! On męski i oszczędny w środkach wyrazu. Ona żywiołowa i uwodzicielska (na swój sposób). Razem tworzą tu świetną parę - choć nieco melodramatyczną - a ich relacja jest jakby nie było siłą napędową scenariusza. Podejrzewam, że ten film jest tak dobry właśnie dzięki nim. Śmiało mógłbym tych dwoje zakwalifikować do konkursu "najlepsza ekranowa para kina". Ale to dawne czasy...

ja daje 10/10 bo pół filmu przeryczałam a ja nie płacze na filmach w ogóle ;)

Unikalne przedstawienie zachowania ludzi w obliczu nieuchronnej zagłady. Jedna z głównych bohaterek myśląca a kwiatach do ogrodu, które pięknie zakwitną za kilka lat, jest tego niewysłowionym symbolem :) Polecam samą książkę Nevilla Shute'a. Naprawdę świetna dawka literatury i definitywnie inne spojrzenie na istotę człowieka :)

gdyby mi ktoś kiedyś powiedział, że romans sf z głęboko poprzedniej epoki tak mnie poruszy, padłabym ze śmiechu. podobnie daję max. doskonałe to było.