Byc moze dzieki mistrzowskiej roli Whitakera, genialnej oprawie zdjęc i ujec daje temu filmowi az 7 i to tylko(!) dzieki wymienionym, powyzszym argumentom.

McAvoy gra tu, "świeżaka" po medycynie, wydawac by sie moglo "duzego chlopczyka", korzystajacego z urokow wycieczki (pierwsza scena w autobusie), ktory pragnie przezyc cos ciekawego wybierajac losowo palcem kraj na globusie, co pozwoli mu doswiadczyc czegos co nie jest monotonne, znacznie odbiegajace od roli jakiegos tam lekarzyny (tradycja rodzinna), bo przeciez nie po to konczyl medycyne zeby jak to okreslil "Powinienem opiekować się starszymi paniami. To jest powalone." Po przybyciu do Ugandy, sprawy nabieraja bardzo szybkiego tempa, az za bardzo (moze to tylko moje odczucie). Dobra posadka lekarza-doradcy prezydenta sprawia, że ten "duzy chlopczyk" nie widzi jak bardzo szybko tonie we wlasnej niedojrzalosci. Amin za szybko nabiera ufnosci do "chlopczyka" a ta wspomniana niedojrzalosc konczy sie romansikiem z Kay, zrobieniem jej dziecka, bezwzglednoscia Whitakera. Na koncu udaje mu sie przezyc ale tylko dlatego "zeby odkupic swoje winy".
Niepotrzebny byl tu watek milosny Garrigan'a z Kay, opierajacy sie na zdradzie i niepohamowanej i niekontrolowanej emocji. Sielanka nie trwa dlugo, pniewaz wszystkowidzace oczy Amina dosiegna kazda slabosc. Rezyser mogl tu zostwic odbiorcy pewna dozę niepewnosci, niepewnosc - co mogloby sie wydarzyc a do czego dojsc by nie moglo i jakie mogly by byc tego konsekwencje w tych przypadkach, zadzialac na wyobraznie widza kiedy sami dopisujemy sobie zakonczenie takich watkow. A tak mamy tu do czynienia z typowym wenezuelsko-brazylisko-argentynskim romansidlem rodem z "bezczelnej" telenoweli.

Film ratuje tylko i wylacznie genialna rola Whitakera jako bezwzgledny dyktator i przywodca Amin, ktory na wierzcholku wladzy nie potrafi wykorzystac swojej wladczej funkcji. Wiec to az 7/10.