Może narażam się tym którym film się spodobał, ale uważam że to jeden z najbardziej
tandetnych filmów jakie w życiu widziałam.
Powaliła mnie np. gra aktorska Miley Cyrus- miałam wrażenie, że nie potrafiła zamknąć ust,
cały czas miała je uchylone.
Sceny które uchodzą za wzruszające przyjęłam z zażenowaniem- szczególnie tą pod sam
koniec kiedy Ronnie zaczyna grać na fortepianie w kościele, wchodzi Will, a do środka
kościoła wdziera się światło, które przypomina jej ojca. Brakowało mi jeszcze żeby stanął
przy niej w postaci anioła i powiedział jej że jest jego ukochaną córeczką...
Książka była o niebo lepsza- ukazano kontrast pomiędzy "wcześniejszą" Ronnie, którą
denerwuje cały świat, a tą późniejszą która dla ojca zostawia całe swe dotychczasowe życie.
Poza tym sceny kiedy ojciec żegna się z dziećmi i które doprowadziły mnie do
niekontrolowanego szlochu zostały w filmie ograniczone do minimum. A i nie pojawia się postać
pastora, tak ważna w książce.
Podsumowując- film to ogromna miernota, z czystym sumieniem mogę polecić książkę.