Filmowy portret pewnego inżyniera, którego życiową misją stało się konstruowanie i ulepszanie urządzeń służących do wykonywania kary śmierci. Jego ojciec pracował w więzieniu i mały Fred niemal codziennie stykał się zarówno z więźniami, jak i strażnikami. Późniejsza fascynacja maszynami do zadawania śmierci wynikała z chęci uczynienia procesu egzekucji bardziej humanitarnym, łatwiejszym tak dla ofiar, jak i katów. Zadziwiająca kariera Leuchtera stanęła pod znakiem zapytania, kiedy zgodził się on w imieniu pewnego historyka-rewizjonisty udowodnić, że hitlerowskie komory gazowe były jedynie propagandowym wymysłem komunistów. Morris ukazuje w swoim niezwykłym dokumencie człowieka, który do tego stopnia uwierzył we własną biegłość, że przestał liczyć się z rzeczywistością. Ponieważ sam - jako niewątpliwy specjalista w tej dziedzinie - zupełnie inaczej zabrałby się do "ostatecznego rozwiązania", stwierdził że oświęcimskie komory nie służyły do zadawania śmierci. Nie zdając sobie sprawy z tego, że został wykorzystany, do końca z uporem godnym lepszej sprawy bronił wartości swoich ekspertyz.