Nie wiem, jak można było stworzyć coś takiego do tak świetnej książki. Całość jest infantylna, nie skupiono się w ogóle na sednie powieści- masońskiej zagadce dworu. Kreacja postaci wprost zaskakująca: z Batury- przestępcy, ale eleganckiego i ułożonego uczyniono krzykliwego pajaca, panna Marysia nie ma w sobie nic z tej subtelności, w jaką wyposażył ją Nienacki, Janiak jest w filmie kalekim niemową. Z przedstawienia "Balladyny", które miało niebagatelny wpływ na rozszyfrowanie zagadki dworu zrobiono dziecięce przedstawienie o Smutnej Królewnie z przyśpiewkami małej Natalii Kukulskiej, co narusza logikę całej fabuły ekranizacji. Nie rozumiem też, dlaczego przeniesiono akcję z późnych lat sześdziesiątych o prawie 20 lat w przód. Wehikuł Samochodzika z pokładowym komputerem Atari, w dodatku nie trawiący piosenek Lady Pank? Doprawdy trudno o większy zgrzyt. Podzielam rozczarowanie wszystkich fanów książek Nienackiego, którzy mieli wątpliwą przyjemność obejrzeć ten film.