Niestety arcydzieło kinematografii to to nie jest i mocno przymula w niektórych momentach, a w zasadzie to w większości filmu. Fabuła prosta jak cep, pomysł i konstrukcja wyeksploatowana do granic możliwości. Jedyna ciekawostka to na koniec rozterka moralna i psychologiczna jednej z głównych bohaterek. Bezsensowny pomysł z konstrukcją całego statku bez pomostu technicznego pomiędzy modułami na przeciwległych końcach. Co za bezsens, że na hypernowoczesnym statku międzyplanetarnym nie mieli nawet jakiejś windy elektrycznej pomiędzy częściami statku tylko musieli wykorzystywać jakiś uchwyt i ręcznie wpełzać i spełzać po jakiejś rurze jak jakieś nędzne robaki, a nie pionierzy kosmosu. Nie wiem kto to wymyślił. Totalny brak logiki. [uwaga spoiler] Kolejna kwestia to przeoczenie, że mieli tylko jeden pochłaniacz co2. Standardowo na wszystkich sondach kosmicznych, a co dopiero na międzyplanetarnych statkach kosmicznych wszystkie kluczowe urządzenia i podzespoły daje się razy dwa tzn, po 2 sztuki - w razie awarii zadziała zawsze druga. Tutaj tylko jedna sztuka kpina. Nawet na Apollo 13 poradzili sobie z awarią pochłaniacza co2, a tutaj mówimy o przyszłości i misji na Marsa.