Patrzę na ten film w kategoriach mojej wiary. Za każdym razem, gdy go oglądam, skłania mnie on do przemyśleń nt. mojej postawy wobec mojego życia i ludzi, którzy mnie otaczają. Za każdym razem chcę by moje życie było lepsze, by mój charakter był lepszy. Za każdym razem na nowo otwieram oczy na wszystko to, co dzieje się dookoła. Po tym filmie potrafię na nowo stworzyć swoją hierarchię wartości. Choć na chwilę pozwala mi ulżyć i odetchnąć od życia współczesnego, wyścigu szczurów, wyścigu za pieniądzem. Ten film przypomina mi moją wiarę i miłość do Jezusa. Ta wiara i ta miłość napawają mnie zdrową dumą z siebie. Cieszę się, że mogę wierzyć w Jezusa. To daje mi bardzo dużo siły i często pomaga podnieść się z dołka. Przy tym filmie zapominam o tym, co od życia 'mnie się należy', czego mi brakuje, itp. itd. Tu przypominam sobie, że posiadam największe bogactwo tego świata, które nie posiada całkiem spora gromadka największych, najbogatszych i najbardziej podziwianych osób na świecie. I to jest moja wiara. Moja siła. Za każdym razem, gdy myślę o Jezusie, na mej twarzy pojawia się uśmiech, w sercu doświadczam nieopisanej radości a płuca nabierają jakby zdrowszego powietrza.

'Pasja' sprawia, że wracam do siły, która jest we mnie i której nikt nie ma prawa mi odebrać (poza samym Jezusem). Skłania mnie do refleksji, do naprawiania swojego życia. Przypomina mi istotę cierpienia. Pozwala zrozumieć świat. Zatem, czy można mówić, że jest 'zbyt krwawy', za dosłowny, niezgodny z Biblią, antysemicki? TO NIE TA KATEGORIA. Ten film ma dotrzeć do serca...

Możecie pisać, że macie tu do czynienia z osobą popieprzoną, ale i to nie zmieni mojej wiary ;) Pozdrawiam wszystkich tych, którzy mnie rozumieją i odbierają na tym samym 'poziomie'. A Tobie, Jezu, dziękuję za to, że dałeś mi tę szansę i pozwoliłeś uwierzyć w Ciebie.