Film Passchendaele: Trzecia bitwa okazała się dobrym wyborem na pewien Niedzielny wieczór. Wobec tej produkcji nie żywiłem zbyt ciepłych uczuć znając rozeznanie w temacie wojny panów zza oceanu jenakrze przykul moją uwagę gdyż traktuje o Wielkiej Wojnie który to okres przez dłuższy czas był skwapliwie omijany przez większość producentów filmowych. Tymczasem Kanadyjczycy tworząc film o czasach I Wojny co zaskakujące widać dogłębnie zapoznali się z tematem. Kolejny szok stanowił dla mnie realizm filmu (poza paroma wyjątkami o których za moment). Muzyka mogła by być o wiele lepsza jednak ta której użyto spełnia zadanie dostatecznie dobrze wkomponowując się w całość. Gra aktorska nie daje zbyt szerokiego pola do narzekań choć czepiać się zawsze można. Sama historia podzielona na dwa oddzielne acz przeplatające się wątki jest bardzo dobra i świetnie wpisana w realia. Bardzo dobrze wykonano tez sceny batalistyczne starając się ukazać najrealniej jak się da jedną z najbardziej nieudanych ofensyw całej wojny. Wszechobecne błoto, deszcz i chłód zostały oddane dość realistycznie. Niestety pojawiają się również niedociągnięcia przez które muszę obniżyć moją ocenę. Głównie zawodzi tu końcówka. Główny bohater okazuje się w niej być wyjątkowym twardzielem gdyż z rozprutym bagnetem brzuchem prowadzi heroiczną obronę a potem wybiera się na przechadzkę po nazbyt gorliwego kolegę przez ziemię niczyja po czym zarobiwszy jeszcze dodatkowo kulkę okazuje się zdurnieć bo zamiast przyjaciela odczepić korzystając z dobrej woli wroga od desek i drutu w które wplątał go wybuch postanawia całe rusztowanie z rannym towarzyszem zawlec z powrotem. do własnych okopów. Na tym nie kończą się jednak ciekawostki, gdy zostaje dostarczony do szpitala jego ukochana pielęgniarka zamiast go ratować zaczyna z nim gawędzić przez dobre dwie minuty o obrazach po czym boh umiera. Cóż za zaskoczenie ! Tak więc głupota zakończenia rujnuje dobre odczucia widza o wyśmienitym przez większość czasu dziele. Świetnie ukazana plejada charakterów oraz znakomite oddanie gorączki wojennej jaka ogarnęła wówczas świat zostaje przez kilka końcowych minut wdeptane w błoto Passchendaele skutecznie separując film od dziesiątki w filmwebowskiej skali.