Muszę się zgodzić.
Film mnie urzekł. Różnił się od wszystkich adaptacji Jane Austen dosyć znacznie. Szczególnie klimatem. Ale niesamowicie mi się podobał.
Postacie były bardziej...ludzkie. Te zbliżenia do twarzy, przeciągania scen ukazywały ich uczucia, emocje. To było fantastyczne. Kocham w filmach to skupianie się na człowieku i jego uczuciach.
Najcudowniejsza była scena, kiedy Anne biegnie do kapitana Wenthwortha. Ta muzyka, te zbliżenia, twarz Anne...Wciąż nie mogę zapomnieć tej sceny.

Aktorka nie była ładna, jak zazwyczaj zdarza się w filmach JA, ale sama autorka napisała, że Anne utraciła już swoją dawną świeżość. I dlatego Sally Hawkins nadawała się idealnie. Ale było coś, co mnie w niej irytowało. A mianowicie: jej zęby (były takie krzywe i czasem wyglądały jak popsute) oraz włosy (w filmie miała bardzo rzadkie, a na dodatek fatalnie "ulizane". Wyglądało to tak, jakby przed chwilą wróciła z deszczu.) Natomiast kapitan Wenthwort był idealny :).