MY na pewno czytałyśmy to samo "50 Twarzy Greya"? Bo w mojej wersji TAK, Ana i Kate były psiapsiółkami, TAK, Jose przystawiał się do Any (zresztą, no to Tłajlatowy Jacob, więc nawet mnie to nie dziwi) a także TAK, Elliot i Kate spotykali się, luźno bo luźno ale jednak.
I przecież w filmie była scena w parku, w której Grey mówił o pani Robinson. Chociaż to akurat był taki fragment, ze można było go przespać xD

Myślę, że autorce tematu chodziło o to, że tak jak ona napisała było przedstawione w filmie. W książce wszystkie relacje były głębsze. Sama czytałam (mimo tego, że uważam to za książkę niskich lotów, jakieś 2/10 maks) i oglądałam film i stwierdzam, że nie dziwią beznadziejne oceny. Książka była słaba, ale mimo wszystko jakiś sens zachowań i relacji był zachowany. W filmie wszystko jest tak spłycone, że to aż przykro się ogląda.

Ja też tak to odebrałam, że w filmie nie pokazali tych głębokich więzi pomiędzy tymi bohaterami.

Zgadzam się. Film jest bardzo okrojony, sceny są zdecydowanie zbyt krótkie, moja mama, która nie czytała książki i zapewne też nie zmierza jej przeczytać, miała problem ze zrozumieniem niektórych scen, które były zbyt streszczone i przez co traciły sens. Niestety, zwłaszcza, że baardzo długo czekałam na film, bo spodziewałam się dobrego dramatu (lekko naiwnego), to przyznam, że się odrobinę zawiodłam.
Chyba każdy już zdał sobie sprawę, że muzyka jest głównym atutem tego filmu, no i oczywiście zdjęcia też są bardzo dobre.

Szczerze? Akurat tekst o pani Robinson był jednym z lepszych w tym filmie (jeśli nie jedynym wartym uwagi). Przynajmniej wiadomo, że oboje znają klasykę kina - i że Ana nie jest tak beznadziejnie głupia, na jaką dotąd wyglądała :-)