Debiutancki scenariusz jeszcze kuleje, ale są też i mocne momenty zwiastujące geniusz Chabrola np. sceny na balu, czy sprzeczka z zwyrodniałym ojcem Marie. Świetnie poprowadzone role, jego ówczesnych kolegów (nieprofesjonalnych aktorów) Blain i Brialy oraz Bernadette Lafont czy Edmond Beauchamp to także duży plus filmu.

Po jego obejrzeniu na sarkazm mogą zasługiwać początkowe podziękowania dla władz i mieszkańców miasteczka Sardent. Pokazane one zostało jako obskurne i biedne, a jego mieszkańcy jako zaściankowi. Właśnie okolica i atmosfera tam panująca powoduję, że Serge zatracił się w prozie życie i uciekł w pijaństwo i łobuzerstwo. Nie potrafi wyrwać się z marazmu na który w istocie sam się skazał (ostanie sceny w kurniku, gdzie śpi świadczą o tym dobitnie). Dostaje się też kościołowi katolickiemu za "imposybilizm".
Film ten uważany był za pierwszy obraz francuskiej nowej fali. Chabrol nakręcił go korzystając z pieniędzy swojej pierwszej żony, które ona otrzymała w ramach spadku. Zarówno ten obraz, jak i następny pt. Kuzyni odniosły spory sukces kasowy. Później niestety dobra passa na wiele lat opuściła Chabrola i musiał kręcić filmy których wręcz się wstydził.
Ps. Podobno inspiracją dla tego obrazu stanowiły dzieła Alfreda Hitchcocka ja ich przynajmniej jego debiucie nie dostrzegłem.