Mroczny, gęsty i bardzo, bardzo wciągający film. Zdecydowanie dle koneserów produkcji
awangardowych i niezależnych. Film po prostu miażdży już od momentu pojawienia się
czołówki, gdy pulsujące junglowe breaki Clinta Mansella wgniatają w fotel. Muzyka w
połączeniu z wizualnie wyskmakowanym, agresywnym czarno-białym obrazem stopniowo
zwiększa napięcie prawie do granic wytrzymałosci. Główny bohater próbuje odnaleźć
liczbę utworzoną z ciągu cyfr (bynajmniej nie jest to tytułowe PI) , która będzie stanowić
odpowiedź na wszelkie pytania ludzkosci oraz pozwoli pokonać otaczający chaos. Niestety
w trakcie zadania popada w coraz większy obłęd. Chaos wydaje się zwyciężać...
Film daje potężnego kopa. Od wielu lat nie widziałem bardziej psychodelicznego obrazu.
Trzeba zobaczyć.
PS. Soundtrack do filmu, oprócz kompozycji Clinta Mansella zawiera kawałki takich gigantów
sceny niezależnej jak Autechre, Aphex Twin, Underworld, Roni Size (remix Ed Rush +
Optical), Massive Attack.

Pentax