Jednakże są przykłady właśnie matematyków, który oszaleli po dziesiątkach lat badań (słynne przekleństwo liczb pierwszych)

Film nie twierdzi,że trzeba uznać wyższość Boga. Myślę,że pośrednio to nawet neguje jego istnienie,ale to na inną rozmowę. Problem,jaki film porusza to ignorancja człowieka,który sądzi,że może w najmniejszym stopniu zawładnąć światem.Że może zapanować nad losowością wydarzeń,nad nieprzewidywalnością życia. Że może wymyślić formułkę,zlepek liczb,który pozwoli mu stać się panem życia. Ale tak naprawdę dzisiejsza nauka,mimo swej wielkości,przegrywa nawet z fundamentalnymi pytaniami. Nie wiemy dlaczego tu jesteśmy,dlaczego żyjemy i dlaczego umieramy. Nie znamy odpowiedzi na takie podstawowe pytania dotyczące życia,a zabieramy się za opanowanie go w jak największym stopniu. A czy powinniśmy je sobie podporządkować? Chcemy zamienić się w maszyny? Chcemy pozbawić życia tego co je nim czyni? Brakiem całkowitej idealności Konkluzja "Pi" jest dobitna. W momencie, gdy główny bohater okalecza się w taki sposób, aby uszkodzić mózg i pozbawić się zgromadzonych informacji oraz genialnych zdolności, przyznaje się do tego, że nie jest gotowy na noszenie piętna wiedzy absolutnej. Wspomniana komnata z imieniem Boga nie powinna być otwierana, bez względu na okoliczności i na to, co tak naprawdę się w niej znajduje. Nie twierdzę,żebyśmy zastygli w miejscu i nie ruszali się naprzód. Twierdzę,że nie powinniśmy chcieć dotrzeć do punkt gdzie nie można pobiec nigdzie indziej.