tylko uwspółcześniony i nie wymyślony tak dobrze jak tamten.

Zamiast chrześcijan mamy muzułmanów a zamiast nazistów mamy pracowników ONZ.

Ja daję duże punkty dodatkowe za piękne, nasycone kolory i impresjonistyczne prowadzenie kamery. A odejmuję punkty za podkład dźwiękowy, który ni to muzyka z syntezatora ni to efekty dźwiękowe. Miał pewnie naśladować jakieś horrory.

Violetta Schurawlow to nie Noomi Rapace; i w ogóle całość nie specjalnie trzyma się kupy. Ale te mielizny scenariuszowe są po dużej części celowe żeby zmieścić całość w 1,5 godziny.

Mimo rożnych drobnych wad całość warta jest przebrnięcia przez płycizny do końca. Po obejrzeniu do końca dodatkową zaletą będzie możliwość pośmiania się z różnej maści politykierów recenzujących ten film.