Po obejrzeniu tego filmu zastanawia mnie tylko jedno - kim są ci ludzie, którzy opiniują go pozytywnie? Pierwsza i najważniejsza rzecz, która wkurza - lekkomyślność i nieodpowiedzialność, z jaką w tym filmie pokazano charaktery realnych ludzi.

Dla wszystkich, którzy chcą się dowiedzieć, jak w rzeczywistości wyglądały relacje między astronautami - polecam film dokumentalny "In the shadow of the Moon" 2007 roku. Można także poczytać np. książkę Alana Sheparda i Deke'a Slaytona "Kierunek - Księżyc". Ważne jest to, że astronauci byli jedną wielką rodziną. Słuchając wypowiedzi tych ludzi czuć niezwykłą dojrzałość i odpowiedzialność, ale także serdeczność, jaką obdarzali siebie na wzajem. Zupełnie inaczej niż w filmie, gdzie raczej widzi się korporację i wyścig szczurów.

Druga rzecz - praca kamery. Ok, dobra, powstało teraz przekonanie, że mocne zbliżenia i drgawki na wszystkie strony potęgują uczucie realności tego, co się dzieje. Jeśli takich scen jest 30 sekund w filmie - ok, mogę się zgodzić. Ale do diaska nie cały czas! Przecież tego nie da się oglądać wcale, bo choroba lokomocyjna się budzi i na wymioty się zbiera.

Trzeba powiedzieć szczerze - jeśli się nie potrafi pokazać nic ciekawego, szuka się efektu na siłę.

I ostatnia rzecz. Technika. Widzowie takich filmów dzielą się na 2 kategorie - ci, którzy przyszli się rozerwać i tematem jako takim się nie interesują, i tacy jak ja - którzy z wyciągniętym językiem raz na kilka lat biegną na film który wreszcie obejmuje ich hobby i zainteresowania. Jeśli, podobnie jak Ron Howard w Apollo 13 zrobimy techniczny majstersztyk - druga kategoria doceni, pierwsza nie zauważy i będzie oceniała co innego. Ale obie grupy będą zadowolone.

A tutaj zrobiono sobie żarty z realności i technicznego sensu - skutkiem czego druga kategoria widzów ma dodatkowe powody do wymiotów. I tego nie rozumiem. Chcesz robić film o realnej technice kosmicznej - weź się do roboty i pokaż to, co ma sens. Nie chcesz się wysilić i chcesz po prostu operować w "temacie kosmosu" - ekranizuj bajki. Tam nikt nie ma pretensji o nierealność.

Wniosek - porażka i katastrofa. Trzymać się z daleka.