Jest to w sumie drugi film tego reżysera, który widziałem (wcześniej trzy minutowy "OKNA").
Nie staram się go interpretować, żeby nie pisać banalnych tekstów. Więc... "PILLOW BOOK" został stworzony dla rozkoszy wizualnych, dla podkreślenia gry światła, koloru, dla zdjęć i barokowych scenografii. Niestety pod tym względem przegrywa z "Suspirią" Daria Argento z 1977 roku. Porównywanie tych dwóch obrazów jest oczywiście dosyć trudne i dziwne, bo "Suspiria" to film grozy, więc zostawię to na boku.
Fabularnie niczym "Pillow Book" nie zachwyca. Plusem jest natomiast jego egzotyczność, ale i ona może być niezrozumiała z wiadomych względów. Sceny erotyczne to mocna strona filmu, chociaż z męskiego punktu widzenia ciekawe to one są tak raczej do połowy, a potem to zależy już od wyobraźni- ale i tak dla mnie są bardzo dobre.
Nie przedłużając już napiszę, że doceniam obraz Greenawaya za oryginalność, odwagę, pomysły, jednak ten film akurat do mnie nie trafił.
A tym, którym spodobała się scenografia, światło, kolory i zdjęcia, polecam SUSPIRIĘ, o której wspominałem wcześniej (tylko szukajcie wersji panoramicznej, nie na VHSie, bo nie ma sensu oglądać w formacie TV). :)