Zaskakuje mnie mnogość trylogii filmowych, jakie powstają w ostatnich latach. Kręcenie trzech części za jednym razem albo dwóch ostatnich równolegle na pewno obniża koszty całości. Ile wysokobudżetowych trylogii powstało w ostatnich latach, a ile nadal powstaje, nie trudno zauważyć. Większość z nich to marne kopie "Władcy Pierścieni" skrzyżowane z "Gwiezdnymi Wojnami". Wraz z wielkim budżetem nie idzie jakość samych filmów. Już po pierwszej części tej trylogii można się było spodziewać, że cała reszta będzie naciągana do granic możliwości, ponieważ pomysły skończyły się już podczas kręcenia oryginału.

To jedyny film bardzo wysokobudżetowy (poza drugą częścią), który jest tak nudny, że chciałem aby się skończył godzinę wcześniej. Jak zwykle muzyka, zdjęcia, kostiumy i efekty specjalne są najwyższej jakości. Jednak mnogość superprodukcji powoduje, że coraz mniejsze wrażenie robi na mnie ich techniczna strona. Coraz wyraźniej widać całkowity brak oryginalności i coraz większą dawkę głupoty i wtórności, jakie serwują nam amerykańscy producenci. Jest to tym bardziej smutne, kiedy to do tych trylogii angażuje się niezłych aktorów. W trzeciej części "Pirató z Karaibów" idiotyzm sięgnął krańca świata. Jeśli ktoś jest na tyle naiwny, że uwierzył w śmierć głównego bohatera, prawdopodobnie przeżyje mnóstwo zaskakujących momentów podczas oglądania filmu. Reszta osób nie zostanie zaskoczona niczym, poza samym zakończeniem, które muszę przyznać, że jak na wyjątkowo naiwną historię jest nietypowo smutne. Na pociechę, podobnie jak w poprzedniej części, zostaje krótki filmik dla tych, którzy zwykli czekać w kinie do końca napisów.

Fani piratów i ich czasów chwały powinni być zadowoleni. Dzieci zanudzą się poplątaną fabułą i długimi dialogami. Nie wiem nawet, jaka jest grupa docelowa obu ostatnich części, ale nie znajduję w nich nic ciekawego, poza dowodem na to, że przy ogromnym budżecie można zarobić na czysto olbrzymią fortunę. Dużo hałasu zrobionego z rozmachem, tylko jakoś echa nie słychać.