Mało Pitbulla jest w tym Pitbullu ale ..dużo mocy. :) Emocjonujący, ekscytujący seans. Mocne kino, stylizowane na naturalistyczne. Momentami nawet hiper brutalne. Imponują ujęcia z lotu ptaka. Hipnotyzuje muzyka. Co ciekawe jako całość film ogląda się dobrze ale jak zastanowić się nad poszczególnymi elementami to widać tu sporo filmowego "sztukmistrzostwa" oraz słabości, uproszczeń a nawet dziwactw scenariusza.

W pewnym sensie ten film jest podobny do "Służb specjalnych". Jest jak mozaika, w której ładne elementy przeplatane są z gorszymi. Świetne sceny przeplatają się ze słabszymi, dobre kreacje aktorskie ze średnimii, ciekawe pomysły z nielogicznymi. Swoisty kolaż à la Vega.

Już naciągany jest sam pomysł łączący konwencję (współpracę) obu Pitbuli. Tak naprawdę starego Pitbulla reprezentuje tylko Gebels. Nie budzi też wiarygodności prostota z jaką "Babcia" (Linda) przejmuje Mokotów czy kilka innych istotnych wątków fabuły.

Główni bohaterowie czyli Linda i Stramowski grają dobrze ale nie rewelacyjnie. Stramowski prezentuje się wybitnie w sensie wizualnym ale gra nie dorównuje wizerunkowi. Pomimo entuzjastycznych opinii to nie jest poziom aktorstwa Dorocińskiego. O poziom wyższa jest natomiast kreacja Grabowskiego, którą jednak osłabia doklejenie trochę na siłę tej postaci do nowej historii.

Ten film to jednakże odkrycie czterech innych fenomenalnych kreacji! Świetnie prezentuje się naturszczykowy Tomasz Oświeciński (Strach). Jestem w stanie się założyć, że sporo tekstów, dialogów i zwrotów związanych z tą postacią przejdzie do popkultury :)
Ciekawą postać mającą w sobie jakiś obłęd kreuje Agnieszka Dygant. Szczególnie mocne, groźne emocje wywołuje natomiast psychopatyczny Zupa (Krzysztof Czeczot). No i na koniec fenomenalna w swojej bezczelno-naiwnej roli Maja Ostaszewska.

Ogółem ciekawe, emocjonujące kino i dobry seans - 8/10.