W erze filmów pełnych przemocy, efektów specjalnych i ciągłej akcji trudno o coś oryginalnego, a jednocześnie przykuwającego oko widza. Większość pomysłów zostało już wykorzystanych, lub powielanych, ale w podobnym kształcie. Jednak Spike Lee pokazał, że lubi bawić się filmem i zrobić coś z niczego. Bo ileż już razy byliśmy zasypywani filmami o tematyce napadów z rabusiami i jednocześnie dobrymi policjantami, którzy ostatecznie wychodzą obronną ręką, a sprawcy zostają zakneblowani i osadzeni, zasłużenie, w więzieniu. Kosztem tego ginie jednak paru obywatelów Ameryki, którzy zostaną ochrzeczni bohaterami, a ich śmierć okraszona łzawą muzyczką i pełną patosu sceną. W "Planie Doskonałym" to wszystko nie ma miejsca, mimo, że początek jest intrygujący, a wiadomo, że Clive Owen mógłby wcielić się w rolę psychopatycznego mordercy. Jednakże dość poważna tematyka została tu przedstawiona w bardzo lekki sposób. W filmie nie ma miejsca na sieczkę. Lee w krzywym zwierciadle pokazał system w jakim funkcjonuje amerykańska policja(i nie tylko), w której pełno jest korupcji(wątek z Foster), rasizmu, czy zwykłej nieudolności. Warto wspomnieć o rewelacyjnych kreacjach aktorskich, w szczególności D. Washingtona, który rewelacyjnie wcielił się w ociekającą sarkazmem i ironią postać funkcjonariusza. Clive Owen jako wyrachowany i pełen spokoju rabuś, oraz równie bezkompromisowa Foster, sprawiają, że film tylko zyskał na wartości. Do tego czarny humor i mamy świetną pozycję na sobotni(i nie tylko) wieczór.

8/10