Od autystycznego wędkarza po rozgorączkowanego wizjonera, czyli Ewan McGregor w nowej odsłonie. Pomysłowa historia ma swój potencjał. Film maślany, chwilami sielankowy. Ze szczyptą bardzo tu na miejscu angielskiego sarkastycznego, acz celnego humoru (tradycyjnie już rząd w krzywym zwierciadle).
Może deczko antywędkarski jak myślami wrócimy do brytyjskiego wędkarza atakującego kajakarza za noszenie odblaskowej koszulki co niby straszy ryby…
Duet McGregor/Blunt ładnie współgra, choć zabieg w stylu wpierw się czubią, potem lubią już mocno odgrzewany, ale co tam…
W tle chwilami świetnie dobrane wariacje muzyczne dodające klimatu i fajnie zestawiona sceneria, czy to rzek i wzgórz nad szkockimi wrzosowiskami, czy to pustynnych, kamienistych bezdroży Jemenu.
To wszystko to jedno, ale szalkę i moją zawyżoną ocenę 7/10 przeważa drugoplanowa rola Kristin Scott Thomas w roli prasowego kastetu premiera Wielkiej Brytanii. Kapitalnie zagrana rola dodająca ikry i tempa do przynudziarskiej w sumie i sztampowej historii. John Cleese po projekcji pewnie zrobiłby jedną z tych swoich zazdrosnych min rodem z Monty Pythona…
Reasumując:
lekki, urokliwy i chwilami naiwny, ale bezapelacyjnie wart poświęcenia mu 1,5 godziny z naszej uwagi zwłaszcza, gdy ktoś lubi nieskomplikowane i dość przewidywalne, ale dobrze opowiedziane historie z kilkoma gagami w tle.
Ponoć książka Paula Tordaya, na której oparto obraz jest równie dobra, jeśli nie lepsza od filmu.