W polskiej pamięci zbiorowej i krajobrazie rany po czasach wojennych są zabliźnione, ale widoczne. Twórczyni filmu wyrusza w psychologiczną podróż, badając współczesność, na której kładą się cienie z przeszłości. Z uważnością portretuje polskie miejsca, dotknięte traumą Holokaustu oraz ich dzisiejszych mieszkańców. Przerażająca, brutalna historia staje się dziedzictwem, z którym kolejne pokolenia muszą się zmierzyć. Każda ze społeczności próbuje znaleźć własny sposób na życie z echem wydarzeń sprzed lat.
Film jest psychologiczną podróżą przez dzisiejszą Polskę portretującą realia życia ludzi, których domy znajdują się w miejscach Holokaustu. Zabiera widzów na wyprawę przez krajobrazy, w których ślady przemocy są misternie wplecione w tkankę codzienności. Przedstawiając serię intymnych scen, ten obserwacyjny film bada cienie przeszłości. Mała dziewczynka odwiedza swojego przyjaciela w szpitalu psychiatrycznym mieszczącym się w budynku byłego obozu koncentracyjnego. Polski Żyd podejmuje się syzyfowego zadania ocalenia notorycznie rozkopywanych i niszczonych żydowskich grobów. Katolicka rodzina z Jedwabnego debatuje nad polskim współudziałem w pogromie, podczas gdy ich miasto przygotowuje się do obchodów rocznicy tej zbrodni. Tymczasem kibice z Brzezinki świętują zwycięstwo swojej lokalnej drużyny.
Bohaterowie filmu poruszają się po złożonym terenie pamięci, odpowiedzialności i traumy. Dokumentując ich codzienne czynności, film podkreśla niepokojące sprzeczności, z którymi ludzie nauczyli się żyć. Ukazuje echa brutalnej przeszłości, które rozbrzmiewają nadal w dystopijnej teraźniejszości.
