temat społeczny, punkt wyjścia był dobry, ale potem coś poszło nie tak, a dokładnie scenariusz, pierwszy punkt zwrotny był w momencie gdy dowiaduja sie że wszystkie loty zostały odwołane z powodu wojny, jednak potem zamiast skomplikować sytuację to film był na jednej linii dramaturgicznej, stawki w sumie nie było: bezpośrednio nie groziło im niebezpieczeństwo, ich wewnętrzne rozterki to za mało, brakowało napiecia i sinusoidy dramaturgicznej; reżyser nie zdecydował się też na jedną narrację, czasem było z perpektywy całej rodziny, innym razem nastolatki, przez co trudniej było zidentyfikować się z bohaterem; nawet jak pojawiał sie jakis konflikt to zaraz był rozwiązany ( zgubili drogę, pokłocili sie a potem od razu juz problem rozwiazany ), dialogi naturalistyczne, jednak nie posuwały akcji do przodu, niektore sceny nic nie wnosiły, dlatego po 60 minucie widz traci zainteresowanie i film staje się nudny, mógłby zamknąć oczy, otworzyć je po 10 minutach i nic specjalnego by go nie ominęło, oczywiscie pozostają emocje, jednak nie udało się wywołać szczegolnego wzruszenia bo nie została stworzona więź miedzy bohaterem i widzem, czytane relacje ze smartfona nie wywołuja emocji o widza, według mnie film średni, był potencjał by zrobić naprawdę coś dobrego, ale potrzebny był dobrze napisany scenariusz, niestety nie wystarczy że postacie mówią naturalistycznie, z dialogu musi coś wynikać i popychać akcję do przodu, potrzebny był też konflikt i jakieś napięcie, nie odczuwam żeby było to kino szczegolnie artystyczne slow cinema, głebokie i przenikające, po prostu niedopracowany scenariusz