Nawet niezły. Oczywiście fanów ambitnego kina nie usatysfakcjonuje, ale fanów kina szpiegowskiego i kina klasycznego już tak.
Grany przez Brynnera agent CIA dowiaduje się o śmierci swego syna (którego nawiasem mówiąc nie widział ze dwa lata i z którym specjalnie związany nie był) w austriackich Alpach. Niby wszystko wskazuje na nieszczęśliwy wypadek, ale nasz bohater nie do końca temu wierzy (podobnie, jak widzowie, ale nie policja), bo właściwie nie ma ku temu podstaw. Zaczyna swoje prywatne śledztwo. W grę będą oczywiście wmieszani agenci wrogich wywiadów. Jak wiadomo, w tym świecie nie ma miejscu na sentymenty, ufać nie można nikomu, nawet przyjaciołom, więc będzie się działo...
Intryga jest w sumie ciekawa, kilka elementów tej układanki z czasem zgrabnie wyląduje na swoim miejscu. Nie ukrywam, że mam słabość do Alp (w ogóle do gór), więc oglądało mi się to z niekłamaną radością. Nie ma tu specjalnych rewelacji, choć akurat finał jest naprawdę bardzo dobry.
Generalnie polecam, ale tylko takim widzom, jak ja. Inni będą się nudzić, łowcy wpadek (których jest na FW bez liku, niestety), pewno zaczną się czepiać, że w pełnym słońcu, otoczeni śniegiem ze wszystkich stron, bohaterowie zjeżdżają na nartach bez okularów przeciwsłonecznych, ale ja na szczęście do tej grupy nie należę...