Dorośnij.

Dokładnie! Sama lubię europejskie/francuskie kino, do tego takiego gatunku. Jakby tego było mało, jestem wrażliwcem, też nie jest mi obce odwiedzanie różnego rodzaju psychoterapeutów, sama dość intensywnie interesuję się - nazwijmy to - psychicznym funkcjonowaniem człowieka, więc byłam megaciekawa jak to będzie wyglądało, jaki będzie film, no i... Szok. Szok właściwie od samego początku. Absurd, absurd i jeszcze raz absurd. Na każdym poziomie - oprocz oczywiscie samego aktorstwa czy, jak powiedzialas, ladnych zdjec. :)
Sceny z "walką małych bliźniąt" czy "podwójnym seksem" wywoływały dodatkowo tylko u mnie parsknięcia śmiechu.
W pewnym momencie, nie mogąc uwierzyć i do końca ogarnąć, co się tam dzieje, zaczęłam już snuć hipotezy, że może główna bohaterka (25ciolatka) jest córką tej sąsiadki, która mówiła, że jej dziecko jest w szpitalu od 20 roku życia. :D Niestety nic z tych rzeczy. Zlepek dziwnych scen i wątków. Gdyby film był nielogiczny, to jeszcze pół biedy, ale on jest po prostu...absurdalny właśnie, nieumotywowany żadną namiastką sensu. :D Kilka razy już ktoś na forum pisał, że to przerost formy nad treścią i totalnie się z tym zgadzam.

Dużo podobieństw do Czarnego łabędzia,chyba taka sama konstrukcja,oprócz tego dobry główny motyw muzyczny,gra aktorki pierwszoplanowej,zdjęcia,klimat osaczenia...

Jest to film, który wychodzi od głęboko zakorzenionego w kulturze mitu/symbolu sobowtóra (polecam wikipedię) i dalej to już rola odbiorcy :). Jak ten film odbierzesz? Jak go zrozumiesz? jak go przeżyjesz? Tego typu filmy są pytaniem, odpowiedź zależy od Ciebie :).