Już poprzedni film Wendersa we współpracy z Ray'em kończył się wątpliwościami co do przyszłości kina. Twórca postanowił rozwinąć ten temat i zaprosił do tytułowego pokoju 15 reżyserów. Każdy z nich nie tylko ma odpowiedzieć na pytanie "dokąd zmierza kino?", ale również ustosunkować się do kwestii takich jak rozwój telewizji i upadek twórczości autorskiej.
Jako że zawsze spoglądałem w przyszłość z optymizmem, mam duże wątpliwości względem toku w jakim reżyser skierował pytanych. Niektóry wymknęli się zupełnie pytaniu, lub interpretując je w ciekawy sposób (Spielberg). Inni uznali je za zupełnie niedorzeczne, bo trudno na cały światowy przemysł filmowy patrzeć tak samo (Mike De Leon). Najkonkretniejszej odpowiedzi udzielił Yilmaz Güney pod sam koniec filmu.
Zabawne, że przez pryzmat czasu czarne wizje reżyserów są nadal aktualne. Wciąż da się słyszeć podobne wypowiedzi. Co dekadę ktoś zwiastuje upadek filmu jako sztuki i zawsze się myli, bo jak grzyby po deszczu wyrastają kolejni wartościowi twórcy. Owszem, niektórzy mieli rację, jeśli chodzi o rozwój kina domowego, wzrost budżetu, coraz częstsze łącznie stylów, wzorowanie się na dziedzictwie innych twórców... Jednak te najbardziej pesymistyczne scenariusze się nie sprawdziły.
Tło całego dokumentu jest skromne, ale miło że w ogóle Wenders miał jakiś zamysł. Włączony telewizor w tle i reakcje gości na jego obecność to ciekawy smaczek. Muzyka rodem z horroru tworzy klimat. Obraz będący ramą łączącą całość również plusuje.
"Pokój 666" z perspektywy czasu wydaje się jedynie ciekawostką. Fajną, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.