Po obejrzeniu filmu i przeczytaniu paru postow na tym forum zaczelem sie zastanawiac czy to
cale przedwsiewziecie to nie byla prowokacja i zabieg marketingowy. Nigdy nie lubilem nadto
tworczosci pana Pasikowskiego, dlatego trudno mi to oceniac w kategoriach wybitnosci,
aczkolwiek moge miec zle zdanie bo ogromnym szacunkiem darze Macieja Stuhra i watpie
zeby sie mogl znizyc do poziomu przestawienia swoich priorytetow w tak waznym temacie.
Tak wiec mysle ze na sedno flmu trzeba popatrzec z perspetywy ostatniej rozmowy braci,
zwlaszcza starszego ktory mowi ze najwazniejsza jest prawda. I o to autorom chodzilo co
bardzo mi sie podoba. Jesli zas chodzi o kwestie podpinania tego typu sytuacji do reguly i
nieodlacznej czesc mentalnosci polskiej, mysle ze jest to absolutna przesada. Latwo jest to
teraz oceniac siedzac bezpiecznie w fotelu, ale pamietajmy ze wtedy byla wojna i ludzie z natury
slabe istoty, w obliczu smierci robili rozne rzeczy. I nie chodzi tu tylko o polakow, np Zydzi na
wschodzie, ktorzy tak bardzo podkreslali swoja polskosc przed wojna, tlumnie i radosnie witali
armie czerwona i gotowi byli z nimi wspolpracowac majac w dupie dawnych sasiadow. Film
ten jest odwaznym i ryzykownym jak widac posunieciem, ale dobrze ze ktos w koncu przestal
przedstawiac nas w kategoriach ofiar i bohaterow - jestesmy ludzmi, takimi samymi jak zydzi,
niemcy i rosjanie i w podobnych sytuacjach podobnie sie zachowujemy. Pamietajmy co polacy
robili w czasach swojej swietnosci (np zolnierze hetmana Zolkiewskiego w Moskwie), lub jaka
nienawiscia ziona Zydzi w stosunku do palestynczykow.
Dobrze jest wiec przedstawiac prawde i oceniac ja merytorycznie, bez emocji tworzac rzetelny
obraz.