Pasikowski dotknął bardzo ważnego i bolesnego tematu w polskiej historii, ale to jest jedyny plus tego filmu. Sam film jest tak tendencyjny i głupi, że aż boli.

Przede wszystkim rzuca się w oczy nieudolnie przerysowana (który to już raz w polskim kinie?) polska wieś. Chłopi AD 2000 jedzą surowy boczek i ziemniaki ze skwarkami, piorą szarym mydłem w misce, do lasu chodzą z lampą naftową, a po wsi obowiązkowo z widłami. Czasem też snują się jak zombie (scena w nocy pod kościołem). Oczywiście obowiązkowo wszyscy są antysemitami, wyglądają jakby się nie myli przez ostatnie dwa tygodnie, są starzy, brzydcy i mają nienawiść w oczach. Jedyne wytłumaczenie jakie przychodzi mi do głowy, to założenie, że problem mają zrozumieć wszyscy. Nawet idioci. Ja takiego przerysowanego, czarno-białego filmu nie kupuję. Mnie takie kino bawi. Wiele scen jest w tym filmie po prostu śmiesznych.

Szkoda, bo historia jest bardzo nośna, a film przedstawia ją w nieznośny sposób.