To, co miało posłużyć jako największy atut dzieła, szybko stało się jego przekleństwem. Wcale nie trzeba być wykształconym docentem politologii, by zauważyć, że autor swoim filmem wyważa otwarte drzwi. Wbrew zapowiedziom projekt przypomina sklejoną na ślinę kompilację wystarczająco nagłośnionych afer rodzimej sceny politycznej (i to na ogół dosyć nieświeżych, bo sprzed dwóch czy trzech lat), zbitkę wyeksploatowanych newsów, dowcipów, plotek i domysłów, mającą na celu sprowadzenie poruszanej problematyki do niebywale płytkiej konstatacji.  więcej

Po zabawnym trailerze okraszonym popularnym utworem zespołu "Piersi", fragmentach filmu publikowanych przez samego reżysera i buńczucznych zapowiedziach wybierałem się do kina pełen nadziei, że zobaczę coś nowego, dającego rozrywkę, a jednocześnie skłaniającego do refleksji. W jeszcze większym stopniu byłem ciekaw, co z tego filmu wyniknie. Nie codziennie produkuje się filmy, które dotykają tematyki dotyczącej każdego z nas, bliskiej nam, mającej olbrzymi wpływ na nasze życie - chociaż nie wszyscy zdajemy sobie z tego sprawę. Niestety z kina wyszedłem niemal zażenowany. więcej

Nie ma co ukrywać: myśmy wszyscy dobrze wiedzieli, co w tym filmie być musi i na salę, prócz popcornu, zabraliśmy nasze oczekiwania. A co dostaliśmy? więcej

Już od pierwszych minut seansu można domyślić się, że film będzie taki, jaki jest już do samego końca. "Polityka" jest podzielona na sześć różnych części czasami przeplatających się satyrycznych historii czołowych polskich polityków. Każda historia obdarzona jest dość drętwym poczuciem humoru (można to było rozplanować naprawdę dużo lepiej, wszak pojawiają się dowcipy najniższych lotów, a szkoda – bo zupełnie niepotrzebnie). więcej