w Toruniu grano go po raz drugi ;)

Poza rolami Brylewskiego i Tymona nie ma co oglądać. Fabuła oklepana, przemyślenia - nic nowego. Halama musiał dostać niezłą gażę, bo to co z nim robili w tym filmie, to masakra. Słaby był też cały koncept, na którym opierał się film. Muzyka zupełnie średnia. Tymon buduje legendę. Kręci filmy, które mają go zbudować jako artystę. Nie cierpiał za komuny, nie był prekursorem. Z Miłością nie zyskali aż tak wielkiej estymy, a wciąż ma chrapkę na bycie legendą. Odrzuca szołbiz, który uważa za syf, jednak jest w tym mainstreamie.
Nie chcę zdradzać szczegółów fabularnych, jednak ten film wpisuje się w nurt polskich artystycznych dzieł takich pokręconych na siłę. Postmodernizm, miks gatunków: pastisz, parodia, kolaż różnych gatunków, paradokument, komedia, dramat itd. Ogląda się raz lepiej raz gorzej, tylko że film jest naiwny i trochę bełkotliwy.