Heh, mam dosyć podobnie w tym przypadku. Chociaż będąc dzieckiem nie widziałam „Poszukiwaczy Zaginionej Arki”, w wieku 11 lat zostałam zabrana do kina na animację mocno inspirowaną Indianą, „Tedi i poszukiwacze zaginionego miasta” i mega mi się ona spodobała. Jako 12latka dostałam to na płycie i pochłaniam bajkę wielokrotnie. O ile przy rewatch’ach po latach naprawdę wielu filmów z dzieciństwa nie rozmywa mi się obraz z dzieciństwa, tak przy „Tedim” miałam takie zawodzące rozklekotanie po latach :| Oglądając pierwowzór tej bajki po raz pierwszy… czułam niemalże to samo.
Wydaje mi się, że to głównie dlatego, że przygody o Jonesie mimo archeologiczno-fantastycznej aury (która zapewne przyciągała nas jako dzieci) mają dużo wspólnego z filmem akcji, za którym to gatunkiem w jego podstawowej formie ja bardzo, ale to bardzo nie przepadam. Bo, co z tego, że film ma piękne kadry, fajną muzykę, spoko obsadę jak fabuła jest nagromadzeniem „pif-paf” spektakularnych pościgów, ucieczek i innych walk, gdzie oczywiście nasz OP protagonista wykosi wszystkich, a choćby armia do niego strzelała, to nikt nie trafi ;) , bomba oczywiście nie wybuchnie, źli się wyeliminują przez własną głupotę, a dobry odejdzie w stronę zachodu słońca z kumplem bądź ładną lalą, którą ratuje przez większość filmu? No właśnie :(