ciekawy przykład dwutorowości dalszej ewolucji postaci:

powstały rok później komiks alana moore'a czynił był z tytułowego menela z mokradeł autentycznego, wysoko rozwiniętego, bagiennego żywiołaka; świadomość przyobleczoną we włókna, bukiety, pędy, figowce, muchołówki i trujący bluszcz; rynny i arterie z czopków i pręcików, organiczne układy scalone, porosty, wodorosty, ściany owocników; ducha ziemi obdarzonego darem swobodnego przemieszczania się pomiędzy kontynentami za pomocą przenoszenia swojej świadomości; roślinną bioistotę, która potrafi, prześlizgując się pomiędzy rurami, znaleźć się w łazience dowolnego mieszkania, od koluszek po luizjanę, i tak dalej, i tak dalej..

powstały na tej samej bazie starych komiksów zeszytowych film wesa cravena czyni zeń jarzynowego debila, który jedyne co potrafi to się ślinić, wściekać bądź wzruszać, tudzież wrzeszczeć albo wierzgać kiedy trzeba bądź nie trzeba.

(niedobrze mi się robi od szlamu, który wyłazi spod kamienia)