Generalnie dziwna sprawa, ale wobec takich filmów jestem wprost bezbronny. Mają w sobie te motywy, które krążą gdzieś we mnie od najmłodszych lat i pobudzają najgłębsze pokłady emocji. Jest tam młodość i jest tajemnica, o której wie niewielu. Są kluczowe, zwrotne momenty w życiu - miłość i śmierć, dzieci i bliskość. Jest uniwersytet, nauka. Pojawia się też zagadnienie przeznaczenia i kwestia wolności wyboru. Osią zaś pozostaje czas i możliwość wpływania na los własny i innych.
I niezależnie od tego czy oglądam wysokobudżetową superprodukcję czy prostą, oszczędną opowieść, coś porusza mnie ku refleksji, skłania do rozmyślania, podsuwa szereg wątków i wyobrażeń, choć głównie chyba prostych emocji.
Ten film wcale nie wydaje mi się wybitny. Mam zreszta parę wątpliwości co do przebiegu fabuły. Już nawet nie wiem który z panów jest tym "głównym odkrywcą". Cóż z tego, kiedy bez większego powodu czuję się jakbym zakończył lekturę długiej, pasjonującej książki i już mocno tęsknił do jej bohaterów.