zgadzam się z Tobą, że jest to genialne polskie dzięło. Ale czy nie sądzisz, że w Polsce są takie dwie skrajności jeżeli chodzi o filmy: albo (bardzo)tandetne komedie romantyczne lub filmiki akcji, albo film ukazujący ważne problemy w pięknej, artystycznej oprawie, lecz są one wręcz depresyjne. Choć ten typ kina preferuję, brak mi czasem możliwości zobaczenia polskiego dzięła, które nie byłoby pustą historyjką a jednocześnie wychodząc z seansu byłabym usmiechnięta.

a ja czekam na film o Tomaszu Beksinskim bo chyba byl podobny w charakterze i postawie wobec świata i ludzi do glownego bohatera "Pręg" tylko ,że nie spotkal kogos kto go pokocha...przez to byłaby to historia bardziej prawdziwa bo życie to nie film, niestety.

Hm.. a ja daję 6. Nie zachwycił mnie ten film. Cóż. Widziałam lepsze "polskie filmy psychologiczne". Kiedyś polska kinematografia roiła się od takich wybitnych obrazów.. Dziś pozostaje Koterski :)

Mnie trochę raziła scena w domu Tani, kiedy jej mama nagle się rozhisteryzowała przy kolacji. Wydawało mi się to odrobinę nienaturalne. Ale to właściwie jedyna rzecz, która jakoś tam mnie niezadowoliła, a to też dlatego, że cały film zrobiony jest wręcz doskonale. Naprawdę, jeden z tych filmów, które przykuwają do ekranu i nie pozwalają się ruszyć. I Szyc! W tej scenie na domówce, kiedy mówi, że Żebrowski niedługo się zesra z tej samotności - wspaniała, wspaniała, niesamowita scena. Był tam tak szczery, że aż mi się łezka zakręciła. Żeby nie było wątpliwości - nie ironizuję tu. 9/10.

A mi scena z matką wydała się całkiem naturalna, doszedlem po niej do wniosku że matka to alkocholiczka, bo takim tempym wzrokiem miezyla Tanie.