w kilku miejscach kompletnie nieprawdopodobny - 13latek ucieka do jakichś ciotek i nic nie wie o ojcu, a ojciec nic nie wie o synu?
to zupełnie niemożliwe, no, ale to jest najmniej istotne w tym filmie.

psychologicznie bardzo prosty, facet stał się zupełnie jak jego ojciec, miał taki model męski, do tego wszystkiego jeszcze silna nerwica.

smutne jest to, że nikt nie zauważył, że w tym domu jest coś nie tak, bo im obu przydałaby się porządna kozetka.

po końcowej scenie stwierdziłam, że facet może się jeszcze..hm.."wyleczyć", nie ze względu na wielką miłość do panienki, która zresztą była jedną wielką paranoją (czy to normalne, nawet jeśli z niezbyt fajnego domu, że jak koleś ją goni jak burą sukę to ona staje sie bardziej nachalna?).


jeśli chodzi o grę aktorską to zadziwił mnie Żebrowski, którego osobiście nie lubię, ale to mu wyszło bardzo dobrze.
Frycz jak zwykle świetny, no, a reszta to tak naprawdę epizody.

uważam jednak, że na wyrost został okrzyknięty wielkim dziełem sztuki, dlatego moja ocena to 7/10.

pozdrawiam.