Pod względem medycznym film jest po prostu dnem. Aż nie wiem od czego zacząć. Od wchodzenia w buciorach na salę operacyjną, poprzez defibrylację przy asystolii, prowadzenie akcji reanimacyjnej wg schematu pisanego przez Króla Maciusia I, krwi w krążeniu pozaustrojowym koloru rozcieńczonego różowego wina, na bezsensownych wskazaniach monitorów kończąc. Głębokość znieczulenia można monitorować specjalnymi urządzeniami analizującymi aktywność elektryczną mózgu a nawet poprzez obserwację podstawowych parametrów życiowych. Błędów merytorycznych i proceduralnych jest cała masa. Odrzucenie przeszczepu jest czym innym niż nie podjęcie przez niego pracy. Zastrzyk z formaldehydu czy adriamycyny wyszedłby w badaniu sekcyjnym przeprowadzonym w Pcimiu Dolnym przez szympansa z zespołem Downa.
Jeśli ktoś się porywa na tak ambitny temat i podważa zaufanie do zawodu lekarza powinien odrobić lekcję z podstaw medycyny. Temat rzeczywiście porusza ciekawe zjawisko i miałby ogromny potencjał gdyby do niego podejść rzetelnie.
Fabularnie natomiast film może się podobać lub nie, moim zdaniem jest po prostu kiepski. Reżyser na siłę krąży pomiędzy światem sacrum i profanum, mam wrażenie, że nie miał pomysłu. Dialogi są płytkie, gra aktorska również mnie nie powaliła.
Nie polecam.