Scenariusz filmu oparto na prawdziwej historii a książka wydana w 1993 roku od razu trafiła na czołowe miejsce listy bestsellerów. W 1981 r. siostra Helen rozpoczęła pracę w ramach programu "St. Thomas Housing Projects" w Nowym Orleanie. Korespondencja z więźniami, ich prośby, aby była obecna przy egzekucjach spowodowały, że zaangażowała się w publiczną dyskusję dotyczącą najwyższego wymiaru kary. Zajmowała się nie tylko skazanymi, docierała również do ich rodzin łagodząc ich ból. Nie jest to film oparty na faktach, ponieważ bohater filmu jest postacią fikcyjną. Tim Robbins chciał ustrzec się przed zrobieniem dokumentu. Mimo przedstawionej w tak piękny i wzruszający sposób tej historii w dalszym ciągu mam sprzeczne uczucia dotyczące kary śmierci. Jestem za karą śmierci... ale są sytuacje, kiedy nie mogę się z nią pogodzić. Uważam, że nikt nie ma prawa decydować o odebraniu życia drugiemu człowiekowi. Ktoś zaraz się zapyta czy takie prawo ma człowiek, który popełnia (z czystym sumieniem i z pełną świadomością tego co robi) zbrodnię. Odpowiem, że nie... i tu właśnie koło się zamyka. Może lepiej napisać, że nie opowiadam się ani za, ani przeciw karze śmierci...?