Z tym brakiem ckliwości i naiwności to już przesada. Może nie jest tak wyeksponowana jak w typowych filmach o miłości, ale jednak się pojawia. Główny bohater jest idealnym uosobieniem naiwności. Piotruś Pan, który żyje według zasady: wszędzie dobrze tylko nie tam gdzie jestem. Jestem bardzo ciekawa jak zniesie "rutynę" i do czego to doprowadzi w następnej części. Ale mam przeczucie, że trochę pokrzyczą, wyrzucą z siebie kilka truizmów wpisujących się w kryzys wieku średniego i dotyczących funkcjonowania już lekko postarzałego uczucia. Bo mimo wszystko, choć jest to fajny film, z dobrymi dialogami, ciekawą fabułą to jednak u siebie wrzucam go do kategorii bajki.

Niezwykłe kino, i też nie mogę doczekać się ostatniej części trylogii. Wydaje mi się, że druga część ma najtrudniejsze zadanie, bo twórcy mogli nei wiedzieć, jak chcą historię zakończyć. Ale jednak unieśli temat.