scenariusz, aktorstwo, sam pomysł na taki film jest prawie, że genialny. Duży szacunek dla wszystkich, którzy uwierzyli, że z takiego tematu można nakręcić wartościowe dzieło.

Raczej kino obyczajowe i to niezłe.

Ruth i Alex od czterdziestu lat są małżeństwem i od tego czasu mieszkają w uroczym apartamencie na Brooklynie. On - artysta malarz, ona - nauczycielka, wrośli w swoją dzielnicę. Od pewnego czasu zaczynają sobie uświadamiać, że schody, prowadzące do ich mieszkania zaczynają być coraz trudniejsze do pokonania. Decydują...

bo z czasem by uschły. Film bardzo ciepły, rodzinny. Świetne role Keaton i Freemana, chyba dobrze im się pracowało na planie, bo widać fajne zgranie. Gorsze jakościowo te wstawki z młodymi aktorami (pachnie amatorszczyzną), ale całościowo jest jak najbardziej ok. Może w pewnym momencie nużyć, za często jest powtarzany...

nauczycielka i malarz to intelektualiści. Gratuluję. Po co w ogóle dawać notki dystrybutorów, oni nie oglądają filmów, a jeśli oglądają, to niewiele rozumieją - patrz - tytuły filmów.

OBYCZAJOWY z elementami komedii. Fajnie się ogląda.

Nie irytujaca Nixon to byłby super film.

Jak nazywa się piosenka, którą Alex włączył, pokazując dziewczynce gramofon w swoim mieszkaniu?
Jaką piosenkę nucił Alex podczas przygotowań do spania, przed i po retrospekcji rozmowy Ruth z matką?

Scenariusz na podstawie powieści, więc mój powyższy zarzut może być zbyt ostry. Ogólnie film dobry, ale nie nadaje się do powtórnego obejrzenia, bo jest jakby sam w sobie odgrzanym kotletem bez smaku. Jakbym oglądał Woody'ego Allena rozwodnionego i niedoprawionego.

Polski tytul filmu - Przeprowadzka.

w filmie nic się nie dzieje - taka sobie opowieść o wymuszonej sprzedaży mieszkania

to bardzo przyjemne i ciepłe kino
a że trochę puste i nieodkrywcze to inna sprawa

widzial ktos ?